MARIEKE STEENKAMP (25/11/1951 – 17/11/2022)

Een enkeling zal onze lieve zus Marieke misschien nog kennen uit haar eerste periode op Groen-Geel.
Als tweede kind van Toon en Mary Steenkamp – beiden al sinds midden jaren 30 lid – begon zij haar golf carrière rond 1960. Na meisjes A speelde Marieke een aantal jaren in de hoogste damesteams. Naast het hockey speelde zij in de jaren 70 ook nog enkele seizoenen in het eerste damestennisteam van Groen-Geel.

Een tijdelijk verblijf in Spanje in het kader van haar studie Spaans dwong haar te stoppen, waardoor ook de band met onze geliefde club verwaterde. Maar toen haar dochter Kathelijn halverwege de jaren 80 begon met hockey keerde dus ook moeder Marieke tijdelijk terug op de club. Helaas viel vrij snel daarna het doek voor de jeugdhockeyafdeling van Groen-Geel. Een tweede afscheid dus.

Marieke woonde in Den Haag en werkte tot eind jaren 90 voor de Tweede Kamerfractie van de VVD, maar na het overlijden van haar tweede echtgenoot en de gelukkige ontmoeting met haar nieuwe liefde Dick, verkaste ze voor ruim tien jaar naar Dwingeloo. Daarmee verdween logischerwijs ook Groen-Geel uit beeld. Het afscheid bleek niet definitief want na de geboorte van haar eerste kleinkind kwam ze terug naar Den Haag en met inmiddels meer vrije tijd en een aangeboren behoefte om te bewegen was de stap naar een golf carrière een logische. Geïntroduceerd door Floortje, haar 18 jaar jongere (!) zusje en achtste kind uit het gezin Steenkamp, pakte ze de draad rond 2010 zeer vlot op. Gelukkig heeft ze toen nog van een paar prachtige jaren op de Roggewoning kunnen genieten.

Marieke had al een aantal jaren het nodige te bevechten (leukemie, auto-immuunziekte aan haar longen), maar dat weerhield haar absoluut niet van een regelmatig potje golf. Totdat in 2016 het noodlot helaas hard toesloeg. Er werd darmkanker geconstateerd en na een zeer ingrijpende operatie was zij voortaan aan huis gebonden. Het is indrukwekkend hoe ze, ondanks die ongelofelijke teleurstelling en het besef dat ze vermoedelijk niet veel jaren meer voor zich had, een niet aflatend optimisme aan de dag wist te leggen. Die ongebreidelde levenslust is tot het einde gebleven.

Na een nieuwe operatie dit voorjaar werden er tumoren in en rond de longen ontdekt. Ook al wist ze heel goed dat er niet veel tijd meer over was, toch besloot ze voor een chemotraject te gaan om in ieder geval nog een jaartje extra “te mogen blijven”. De kuren leken zowaar aan te slaan maar juist tóen greep Corona haar na twee en een half jaar ontwijken stevig vast. En ook al wilde de geest nog onverdroten voort, het lijf kon niet meer. Zo is onze stoere zus, moeder, oma en tante na een lange strijd uiteindelijk rustig ingeslapen.

We nemen haar positiviteit als bron van inspiratie mee naar de toekomst.
Voor alle leden, bekend of onbekend, gaf ze mij nog een dringend advies mee: drink een sportieve neut op het leven en tel je zegeningen!

Martijn Steenkamp, (kind nr. zes, broer nr. vijf)