Aan het woord is Joost Verhagen, een van de eminences grises van Groen-Geel.
Joost zette zijn eerste stappen op onze hockeyvelden toen hij amper vijf jaar oud was. Samen met zijn ouders, vier broers en een zusje kwam hij in 1953 kijken naar de wedstrijden waarin zijn oom Laurie Stubbé speelde. De liefde voor het hockey werd hem dus met de paplepel ingegoten en zodra het mocht (toen moest je 12 jaar oud zijn) ging Joost enthousiast zelf het veld op met een hockeystick. En het bleef niet bij spelen alleen. Joost kende al snel een heleboel mensen en begon te organiseren. Zo was hij onder meer actief betrokken bij het begeleiden van de jeugdcompetitie van de jongens.

En op een dag, ergens in 1967, werd er een leuk actief meisje van zijn leeftijd lid, dat zich al snel ging inzetten voor de meisjescompetitie. Ze heette Carla van Erp, kwam uit Eindhoven en hield van hockey. In Den Haag begon ze bij TOGO (dat fuseerde tot KZ) maar ze had al snel door dat het op Groen-Geel veel gezelliger was.
Joost en Carla kwamen elkaar wel tegen langs de velden, maar bij de voorbereiding van het internationale toernooi dat door Groen-Geel werd georganiseerd kregen ze pas echt contact. En tijdens de Oudejaarsviering van 1970/1971 in het clubhuis - in die jaren werd Oudejaarsavond nog op de club gevierd - sloeg de vlam in de pan.
Het was een dolle avond. Toen Carla een scheut sherry in het bier van Joost goot sprenkelde Joost dat bier over Carla heen. We zullen hier niet verder uitwijden over wat er die avond nog meer gebeurde maar zeker is dat het sinds die nacht ‘aan’ was tussen de beide jeugdleiders.  

Een eervolle onderscheiding
Nu, ruim vijftig jaar later, zijn Joost en Carla nog altijd actief op Groen-Geel en wel als de centrale wedstrijdleiders van de populaire wekelijkse golfwedstrijden op de woensdagochtend. Tijdens de Afdelingsvergadering Golf in november 2023 werden zij benoemd tot lid van het Gilde van de Groen-Geel Ooievaar. Voorzitter Eelco ter Horst prikte de bijbehorende speldjes op hun borst, waarna een luid applaus volgde. Die eervolle onderscheiding kregen Joost en Carla vanwege hun bijzondere inzet voor de club en het is naar aanleiding van deze gebeurtenis dat wij het echtpaar op woensdag 6 maart interviewen.

Vlak voor ons gesprek speldt Joost zijn vrouw het ooievaarsspeldje op. Dat duurt even. “Vroeger ging het me sneller af”, grapt hij. Op onze vraag of hij vaak speldjes heeft opgeprikt: “Jazeker, bij heel wat stewardessen, toen ik nog bij de KLM zat. Toen kon je daar nog wel even mee klungelen, tegenwoordig is dat link”, lacht hij, “Je moet nu een stuk voorzichter zijn met dat soort aanrakingen”. 

Groen-Geel was en is nog altijd een soort thuis
Joost vertelt dat Groen-Geel altijd voelde als thuis. Zijn familie bracht een groot deel van het weekend door op de club. Zijn moeder was wedstrijdsecretaris. Zelf heeft hij dertig jaar gehockeyd en toen zijn vader op 50-jarige leeftijd begon te cricketen deed Joost, toen 22 jaar oud, mee. Hij bleef tien jaar lid van de cricketafdeling.
In vroeger jaren werden er nog meer sporten gespeeld op de velden van Groen-Geel, vertelt hij. Zo werd er bijvoorbeeld ter hoogte van de green van Geel 2 gesoftbald.  En nog langer geleden - Joost was toen 16 - werd in strenge winters de afslagplaats van 1 met water bespoten zodat er geschaatst kon worden. Met muziek, verlichting, koek en zopie. Het waren goede tijden met veelvuldige en lange vorstperioden.

Joost en Carla trouwden in 1972. Een heel feestelijke bruiloft met erebogen van de jeugdelftallen.
Er kwamen al snel kinderen. Ze hebben er drie. Toen Carla begon te mopperen dat zij in de weekends zo lang alleen thuis was met de kleintjes deed Joost een kleine concessie: hij ging bij de veteranen cricketen op zaterdagmiddag. Dat kostte minder tijd.
Bij het hockeyen was Joost onder meer Rutger ten Hage tegengekomen, de founding father van onze golfclub. Rutger speelde af en toe als invalkeeper met de veteranen mee.
Toen de kinderen ouder werden gingen die ook op Groen-Geel hockeyen zodat de familie weer regelmatig gezamenlijk op de club was. Maar toen de jeugdaanwas in 1984 terug liep zagen Carla en Joost zich tot hun spijt gedwongen om hun kinderen naar Cartouche in Voorburg, dichter bij huis, te sturen, waar Carla al hockeyde bij de veterinnen. Al snel daarna werd de jeugdafdeling hockey bij Groen-Geel opgeheven.

Maar wanneer begon dan het golftijdperk van Joost en Carla?
In 1982 werd op Groen-Geel de golfafdeling opgericht. Joost nam in 1988 lessen bij de toenmalige pro, Piet van Beelen.
Carla had toen nog geen zin in golf. Zij tenniste graag en veel met vriendinnen. Tot het moment kwam dat steeds meer tennisvriendinnen enthousiast werden voor golf en er over niets anders meer gesproken werd. “Toen moest ik er ook aan geloven”, zegt ze. De tennisvriendinnen vielen van hun stoel van verbazing toen Carla opeens vroeg wanneer ze met elkaar een rondje konden lopen, zij had inmiddels ‘stiekem’ haar GVB gehaald. “En ik begon het zowaar al snel leuk te vinden.”
Carla en Joost werden in 2007 samen lid. Joost was nog niet met pensioen maar hij nam wekelijks een dag vrij om op woensdag mee te kunnen doen aan de wedstrijd. Eind 2013 trad Joost, die intussen ook al actief was als marshal, samen met Carla toe tot het wedstrijdleidersteam van de woensdagochtendwedstrijden. Hun enthousiasme voor de golfsport hebben ze doorgegeven aan twee kleinzoons, Jamie (13) en Charlie (10). Met veel plezier hebben ze al diverse familiewedstrijden met elkaar gespeeld in de Golfweek. Nu spelen de jongens onder meer competitie bij Leeuwenbergh. Carla kijkt met lichte jaloezie naar hun lage handicaps.

Ik ben wel streng
Joost noemt zichzelf een ‘strenge’ wedstrijdleider. Hij checkt of de spelers hun NGF-kaart wel hebben ingevoerd. “80 % van de spelers voert zijn kaart in”, vertelt hij. “Ik spreek de 20 % die dat niet doet wel daarop aan, en als ze niet invoeren, doet de wedstrijdleiding dat alsnog. Ik begrijp het gedoe om de handicaps wel. Sinds de invoering van het WHS gaat je handicap al snel omhoog. Maar afspraak is afspraak. Als je meedoet houd je je aan de regels.”
Het echtpaar deelt de flights met zorg in. Zo mengen zij de nieuwe leden met meer ervaren spelers. Als iemand aangeeft niet met een bepaalde persoon te willen spelen reageert Joost direct: "Oké, dat kost je €100,-", maar echte discussies komen nooit voor. Gezelligheid voor en na de wedstrijd staat hoog in het vaandel.
Er zijn nu gemiddeld zo’n dertig deelnemers op de woensdagochtend en Joost en Carla hebben nog steeds plezier in het wedstrijd leiden. Ze houden ook de scores bij. Het overzicht hangt op het prikbord in het clubhuis. Tijdens de halfjaarlijkse feestelijke wedstrijden met aansluitende lunch wordt bekend gemaakt wie de prijzen hebben gewonnen.

Carla wil aan het einde van ons gesprek nog graag iets kwijt: zij is geroerd door de vele lieve reacties die zij, naar aanleiding van haar ziekte, van de clubleden heeft ontvangen en nog steeds krijgt.

Joost en Carla, Groen-Geel is jullie heel dankbaar voor alles wat jullie voor de club hebben gedaan en nog steeds doen!

Miek Denekamp-Mulder
Connie Blok